PRAKTIJK VOOR BEELDENDE THERAPIE
Kindertherapie
Coaching
Workshops
Kindertherapie
Coaching
Workshops
Even voorstellen
Mijn naam is Madelon Verwer-Ramp. In mijn praktijk in De Ronde Venen kunnen kinderen en volwassenen terecht voor Beeldende Therapie.
Ik ben jarenlang werkzaam geweest als groepsleerkracht in het basisonderwijs. Omdat ik graag kinderen/tieners met problemen in hun sociaal-emotionele ontwikkeling wilde begeleiden, heb ik de opleiding Vaktherapie gevolgd aan de Hogeschool van Utrecht. In 2005 ben ik afgestudeerd als Beeldend Therapeut en vanaf 2006 heb ik mijn eigen praktijk. Inmiddels heb ik mij verder geschoold en kunnen ook volwassenen bij mij terecht. Tevens heb ik mij gespecialiseerd in het werken met groepen. Ik organiseer op locatie workshops aan de hand van beeldend werken of dramatechnieken.
Mijn naam is Madelon Verwer-Ramp. In mijn praktijk in De Ronde Venen kunnen kinderen en volwassenen terecht voor Beeldende Therapie.
Ik ben jarenlang werkzaam geweest als groepsleerkracht in het basisonderwijs. Omdat ik graag kinderen/tieners met problemen in hun sociaal-emotionele ontwikkeling wilde begeleiden, heb ik de opleiding Vaktherapie gevolgd aan de Hogeschool van Utrecht. In 2005 ben ik afgestudeerd als Beeldend Therapeut en vanaf 2006 heb ik mijn eigen praktijk. Inmiddels heb ik mij verder geschoold en kunnen ook volwassenen bij mij terecht. Tevens heb ik mij gespecialiseerd in het werken met groepen. Ik organiseer op locatie workshops aan de hand van beeldend werken of dramatechnieken.
Wat is Beeldende Therapie?
Een Beeldend Therapeut verleent psychologische hulp waarbij gebruik wordt gemaakt van beeldend vormgeven. Cliënten werken met allerlei materialen zoals verf, klei, hout, etc. Dit doen ze alleen of samen aan de hand van een opdracht. In beeldend werk kun je vaak meer tot uitdrukking brengen dan je met woorden kunt zeggen, doordat je beter contact kunt maken met je gevoelens. De manier waarop je met de materialen omgaat en wat je ermee uitdrukt, zegt iets over jezelf. Wat je bezighoudt wordt zichtbaar. Wat soms niet in woorden te vatten is, om welke reden dan ook, krijgt een plek. Je kunt met afstand kijken naar je gevoelens en ervaringen. Dit kan een belangrijke stap in het delen hiervan met anderen.
Een Beeldend Therapeut verleent psychologische hulp waarbij gebruik wordt gemaakt van beeldend vormgeven. Cliënten werken met allerlei materialen zoals verf, klei, hout, etc. Dit doen ze alleen of samen aan de hand van een opdracht. In beeldend werk kun je vaak meer tot uitdrukking brengen dan je met woorden kunt zeggen, doordat je beter contact kunt maken met je gevoelens. De manier waarop je met de materialen omgaat en wat je ermee uitdrukt, zegt iets over jezelf. Wat je bezighoudt wordt zichtbaar. Wat soms niet in woorden te vatten is, om welke reden dan ook, krijgt een plek. Je kunt met afstand kijken naar je gevoelens en ervaringen. Dit kan een belangrijke stap in het delen hiervan met anderen.
Een Beeldend Therapeut is erin getraind te letten op wat cliënten tot stand brengen en hoe dat proces verloopt. De therapeut probeert verbanden te leggen tussen dit werkproces en de manier waarop zij handelen in het dagelijks leven. Door het aanbieden van nieuwe werkwijzen stimuleert de therapeut de cliënt op een andere manier om te gaan met de problematiek. Tevens probeert de therapeut kwaliteiten van de cliënt te versterken. In het creatieve proces dat op deze manier ontstaat, is het mogelijk om een andere verhouding tot de werkelijkheid te creëren.
Een Beeldend Therapeut is erin getraind te letten op wat cliënten tot stand brengen en hoe dat proces verloopt. De therapeut probeert verbanden te leggen tussen dit werkproces en de manier waarop zij handelen in het dagelijks leven. Door het aanbieden van nieuwe werkwijzen stimuleert de therapeut de cliënt op een andere manier om te gaan met de problematiek. Tevens probeert de therapeut kwaliteiten van de cliënt te versterken. In het creatieve proces dat op deze manier ontstaat, is het mogelijk om een andere verhouding tot de werkelijkheid te creëren.
|
|
Pezzettino
De naam van mijn praktijk is afkomstig van het prentenboek 'Pezzettino' van de hand van Leo Lionni. Pezzettino is Italiaans en betekent 'stukje'. Het verhaal over Pezzettino vind ik inspirerend voor mijn werk. Hier volgt de inhoud van het prentenboek:
Zijn naam was Pezzettino. Al de anderen waren groot en deden gevaarlijke en geweldige dingen. Hij was klein en hij dacht dat hij zeker een stukje van wat anders moest zijn. Hij vroeg zich vaak af waarvan hij dan wel een stukje kon zijn. Op een dag besloot hij dit uit te zoeken.' Neem me niet kwalijk', vroeg hij aan iets-dat-hard-liep. ‘Ben ik misschien een stukje van jou?’ ‘Hoe zou ik nu hard kunnen lopen als ik een stukje miste?’ zei iets-dat-hard-liep wel wat verbaasd. ‘Ben ik een stukje van jou?’ vroeg hij aan iets-dat-sterk-was. ‘Hoe zou ik nu sterk kunnen zijn als ik een stukje miste?’ was het antwoord. En toen iets-dat-zwom aan de oppervlakte kwam, vroeg Pezzettino het ook aan hem. ‘Hoe zou ik nu kunnen zwemmen als ik een stukje kwijt was?’ antwoordde iets-dat-zwom. En hij dook onder in het diepe water. ‘Jij daar boven!’ schreeuwde Pezzettino terwijl hij klom naar iets-op-de-berg. ‘Ben ik een stukje van jou?’ Iets-op-de-berg lachte. ‘Zou je denken dat ik bergen kon beklimmen als ik een stukje verloren had?' Pezzettino vroeg het ook aan iets-dat-vloog. Maar het antwoord was steeds weer hetzelfde. Ten einde raad ging hij naar iets-dat-wijs-was en dat in een hol leefde. ‘Iets-dat-wijs-was’, zei hij, ‘ben ik een stukje van jou?’ ‘Zou je denken dat ik wijs kon zijn, als er een stukje aan me mankeerde?’ antwoordde iets-dat-wijs-was. ‘Ik moet toch ergens een stukje van zijn!’ riep Pezzettino uit. ‘Hoe kom ik daar achter?’ ’Ga naar het eiland Wam’, zei iets-dat-wijs-was. De volgende morgen vroeg vertrok Pezzettino in zijn kleine boot. Na een moeilijke tocht over hoge golven kwam hij nat en moe op het eiland Wam. Wat gek! Het eiland was niets anders dan bergen en stenen. Geen boom, geen grassprietje, helemaal niemand te zien. Pezzettino klom van beneden naar boven, naar beneden en weer naar boven tot hij niet meer kon, struikelde, naar beneden viel en…
… in een heleboel stukjes brak. ‘Iets-dat-wijs-was’ had gelijk gehad. Pezzettino wist nu, dat hij net als de anderen ook gemaakt was uit stukjes. Hij zocht zichzelf bij elkaar, en toen hij zeker was dat hij geen stukje had laten liggen, rende hij terug naar zijn boot. Hij roeide de hele nacht door zo hard hij kon, om zo vlug mogelijk thuis te komen. Al zijn vrienden stonden op hem te wachten. ‘Ik ben mezelf!’ riep hij juichend. Zijn vrienden begrepen niet goed wat hij bedoelde, maar Pezzettino leek gelukkig en dus waren zij het ook.
Het verhaal raakt mij. Pezzettino stelt zichzelf de vraag wie hij eigenlijk is. Hij komt in beweging en gaat op zoek naar zichzelf. Met vallen en opstaan, door zichzelf te 'verliezen' en weer 'bij elkaar te rapen', leert hij zichzelf kennen. Nu is hij in staat zijn blik naar buiten te richten en onderdeel uit te maken van een geheel. Het in beweging komen staat in mijn werk centraal. Dat gaat soms met vallen en opstaan. Maar altijd in het vertrouwen dat we verder komen, al is het maar een stukje...
Zijn naam was Pezzettino. Al de anderen waren groot en deden gevaarlijke en geweldige dingen. Hij was klein en hij dacht dat hij zeker een stukje van wat anders moest zijn. Hij vroeg zich vaak af waarvan hij dan wel een stukje kon zijn. Op een dag besloot hij dit uit te zoeken.' Neem me niet kwalijk', vroeg hij aan iets-dat-hard-liep. ‘Ben ik misschien een stukje van jou?’ ‘Hoe zou ik nu hard kunnen lopen als ik een stukje miste?’ zei iets-dat-hard-liep wel wat verbaasd. ‘Ben ik een stukje van jou?’ vroeg hij aan iets-dat-sterk-was. ‘Hoe zou ik nu sterk kunnen zijn als ik een stukje miste?’ was het antwoord. En toen iets-dat-zwom aan de oppervlakte kwam, vroeg Pezzettino het ook aan hem. ‘Hoe zou ik nu kunnen zwemmen als ik een stukje kwijt was?’ antwoordde iets-dat-zwom. En hij dook onder in het diepe water. ‘Jij daar boven!’ schreeuwde Pezzettino terwijl hij klom naar iets-op-de-berg. ‘Ben ik een stukje van jou?’ Iets-op-de-berg lachte. ‘Zou je denken dat ik bergen kon beklimmen als ik een stukje verloren had?' Pezzettino vroeg het ook aan iets-dat-vloog. Maar het antwoord was steeds weer hetzelfde. Ten einde raad ging hij naar iets-dat-wijs-was en dat in een hol leefde. ‘Iets-dat-wijs-was’, zei hij, ‘ben ik een stukje van jou?’ ‘Zou je denken dat ik wijs kon zijn, als er een stukje aan me mankeerde?’ antwoordde iets-dat-wijs-was. ‘Ik moet toch ergens een stukje van zijn!’ riep Pezzettino uit. ‘Hoe kom ik daar achter?’ ’Ga naar het eiland Wam’, zei iets-dat-wijs-was. De volgende morgen vroeg vertrok Pezzettino in zijn kleine boot. Na een moeilijke tocht over hoge golven kwam hij nat en moe op het eiland Wam. Wat gek! Het eiland was niets anders dan bergen en stenen. Geen boom, geen grassprietje, helemaal niemand te zien. Pezzettino klom van beneden naar boven, naar beneden en weer naar boven tot hij niet meer kon, struikelde, naar beneden viel en…
… in een heleboel stukjes brak. ‘Iets-dat-wijs-was’ had gelijk gehad. Pezzettino wist nu, dat hij net als de anderen ook gemaakt was uit stukjes. Hij zocht zichzelf bij elkaar, en toen hij zeker was dat hij geen stukje had laten liggen, rende hij terug naar zijn boot. Hij roeide de hele nacht door zo hard hij kon, om zo vlug mogelijk thuis te komen. Al zijn vrienden stonden op hem te wachten. ‘Ik ben mezelf!’ riep hij juichend. Zijn vrienden begrepen niet goed wat hij bedoelde, maar Pezzettino leek gelukkig en dus waren zij het ook.
Het verhaal raakt mij. Pezzettino stelt zichzelf de vraag wie hij eigenlijk is. Hij komt in beweging en gaat op zoek naar zichzelf. Met vallen en opstaan, door zichzelf te 'verliezen' en weer 'bij elkaar te rapen', leert hij zichzelf kennen. Nu is hij in staat zijn blik naar buiten te richten en onderdeel uit te maken van een geheel. Het in beweging komen staat in mijn werk centraal. Dat gaat soms met vallen en opstaan. Maar altijd in het vertrouwen dat we verder komen, al is het maar een stukje...
Innerlijk uiteenvallen
is vaak het omslagpunt
om tot heelheid
te komen
Wie een nieuwe vormgeving vindt
tijdens het werken aan een werkstuk
vindt tegelijkertijd een nieuwe vorm
in zijn bestaan
